BLOG

 Ένα  κείμενο για τα μπαρ. Blues Bar στην Καρδίτσα

 Από το μπαράκι κάθε μέρα περνάνε πολλοί άνθρωποι. Σε μια γωνιά δίπλα στο παράθυρο, ένας νεαρός απολαμβάνει λες και στα κρυφά το καφεδάκι του περιμένοντας το κορίτσι του να το σκάσει από το σχολείο. Είναι η δική τους γωνιά στα ήσυχα αυτά πρωινά της άνοιξης. Παρατηρεί την κίνηση στον πεζόδρομο κι είναι σα να βλέπει μια ζωή να γίνεται δίχως αυτόν. Σκέφτεται τους συμμαθητές του να ’ναι το ίδιο αφηρημένοι φάτσα με τον μαυροπίνακα, ενώ έξω άντρες και γυναίκες βαδίζουν αντικριστά ή προσπερνούν ο ένας τον άλλο αμίλητοι και βιαστικοί. Ξάφνου, ένα πιτσιρίκι με χρυσά μαλλιά τρέχει τρεκλίζοντας σαν πεταλουδίτσα κυνηγώντας ένα κίτρινο μπαλόνι κι ήλιος πίσω από ένα συννεφένιο πάζλ παίζει με τις διαθέσεις μας. 

Η πόρτα ανοίγει. Μια κοπέλα, βιαστικά, χωρίς να κοιτάξει, κατευθύνεται στην άλλη γωνία, προς τη βεράντα και κάθεται μόνη. Φαίνεται πως έχει ραντεβού, ήρθε νωρίτερα, δεν παραγγέλνει, περιμένει. Μυρίζει άνοιξη, μαζί μ’ αυτή την υπέροχη αναζωογονητική ευωδία του κορμιού σαν φρέσκα κλαδάκια με κόμπους έτοιμους να σκάσουν. 

            Πιο πέρα στο μπαρ δυο φίλοι τα λένε. 

• Κάθε μέρα ξυπνάω μ’ ένα τραγούδι στο κεφάλι μου. Αναπαράγεται με καθαρότητα κι ευκρίνεια και με συντροφεύει ως τα πρώτα μου βήματα και τις πρώτες ασχολίες μου. Μερικές φορές με ακολουθά και έξω στο δρόμο. Κάθε μέρα που ξυπνάω κι ένα τραγούδι σιγοπαίζει μέσα μου. Κάθε φορά και διαφορετικό. 
• Με τί ξύπνησες σήμερα; 
• The Snake – Al Wilson. Άνοιξα τα μάτια μου και το αυγινό φως ακούμπησε σα διαμάντι στο βινύλιο – σκοτάδι – του κρανίου μου κι η μουσική άρχισε, οι ήχοι σήμαναν τη μέρα σαν μια ακόμα αρχή της ζωής. 

                       Van Morrison – Naked In The Jungle

                       Tower Of Power – Soul with Capital S

                       Bernard Purdie –  Cold Sweat

                       Joan Osborne – I Don’t Need No Doctor

            Η κάθε μέρα έρχεται με τα τραγούδια της.

Κάτι καινούριο;

H μουσική. Τα τραγούδια. Οι άνθρωποι. Ο φρέσκος ήλιος.